Tien jaar geleden stapten wij in het ‘bootje’ (ook nog letterlijk overigens die dag, de Snikke ‘Dieverdoatsie’ in Stadskanaal). Waar blijft mijn haar… euh, de tijd!
Trouw is volgens Wikipedia een morele verbondenheid, vasthoudendheid, of het zich houden aan een verbintenis, band, of verplichting. Het staat er echt, maar wie om zich heen kijkt, hoort en leest weet dat de gemiddelde wereldburger dit wel kwijt is geraakt.
Gods trouw
In de Bijbel zien we een trouwe God, in zijn spreken en in zijn handelen. Als God iets belooft, dan doet hij het ook. Een duidelijk voorbeeld van Gods trouw is zijn verbond met het volk van Israël. God houdt zich steeds aan deze afspraak, ook als de nakomelingen van Abraham hun eigen weg gaan en andere goden gaan vereren. Deze waarheid is de gemiddelde christen, kerkganger, gelovige, helaas kwijt geraakt.W
Als wij hem ontrouw zijn, blijft hij ons trouw, want zichzelf verloochenen kan hij niet.’ (2 Timoteüs 2:13, met ook een prachtige context er omheen). Wat een belofte! En wat een hoogmoed om te denken dat dit niet voor onze Joodse broers en zussen geld dit met hun hele hart, ziel en verstand van de God van Israël houden.
Betrouwbaarheid is een van Gods belangrijkste eigenschappen. Ook als mensen God vergeten, laat hij hen niet los. De Here God wil en kan niet anders dan trouw zijn. Hij is hierin ons Grote Voorbeeld en wij mogen dit navolgen: trouw zijn aan Hem en trouw zijn aan onze naasten. Zonder een relatie met Hem en Zijn Woord kunnen we dit onmogelijk in de praktijk brengen. En gelukkig mogen we beseffen dat ondanks ons falen Hij ons trouw blijft.
Samen met Hem komen we er uit
Op 29 juni 2012 beloofden wij elkaar voor Gods aangezicht ’trouw’. Het is nog al wat waar je ‘ja’ tegen zegt. Als ik er aan terugdenk, en dat doe ik regelmatig, besef ik mij: eigenlijk waren we toen nog kinderen. Toch was er het diepe besef: de Here God heeft ons bij elkaar gebracht en wat er ook gebeurt, samen met Hem komen we er uit.
Moeiten, strijd en diepe dalen zijn er genoeg geweest in de jaren die achter ons liggen. Genoeg redenen om te zeggen ‘we kappen ermee’. Maar zonder strijd geen overwinning. Zonder geloof in Hem en vooral dankzij Zijn geloof in ons hebben we deze mijlpaal bereikt. En ja, dat maakt ons afhankelijk, maar beter afhankelijk dan falen in eigen kracht.
Voor mij is dit het (Bijbelse) geheim geweest: open staan om af te sterven aan jezelf. Niet mijn wil, maar Uw wil. Niet wat is het beste voor Tijmen, maar wat is het beste voor Monique en/of het gezin. Dat heeft de nodige pijn en tranen gekost, maar ik ben dankbaar voor alle lessen die God mij heeft geleerd door Monique, vrienden en de Bijbel heen.
En ja, ik sla nog steeds wel eens de plank mis en ben nog lang niet uitgeleerd. Maar ik weet dat ik (voor God en Monique) niet perfect hoef te zijn en dat ik verder wil afsterven aan mijzelf. En ik weet wat Monique mij 10 jaar geleden heeft beloofd en dat het niet afhankelijk is van ons, maar van Zijn trouw aan ons!
Op naar de volgende 10…