Zondagavond mocht ik op uitnodiging van de JDC Vriezenveen spreken op het hoofdveld van DETO. Het hoogtepunt was niet de avond, niet het spreken, maar de ochtend. Ineens besefte ik me weer hoe de Here God heeft ingegrepen in mijn leven en waar mij dit die avond ging brengen.
God greep in
Voetbal was altijd mijn alles, dat stond op één. Vanuit Bijbels oogpunt is iets dat belangrijker is dan Hemzelf een afgod. En ja, dat was het en niet zo’n beetje ook. Het was niet de enigste afgod in mijn leven en ook daar mocht ik ’s avonds van getuigen.
Dankzij Zijn ingrijpen in mijn leven ben ik gaan beseffen waar het echt om draait. Het is pure genade (onverdiende vergeving) hoe Hij na de bekering de Regie in handen heeft genomen, waarbij ik Hem nog regelmatig voor de voeten loop.
Maar zondagochtend in het bos in 2e Exloërmond besefte ik mij ineens: de groene grasmat waar ik altijd voor leefde, waar ik genoot van doelpunten, belangrijk zijn en aandacht, op z’n grasmat sta ik vanavond niet voor mezelf, maar in alle nederigheid en kwetsbaarheid om te getuigen van wat Hij in mijn leven heeft gedaan en wie Hij wil zijn voor mensen.
Toen dat binnenkwam rolden de tranen ineens over mijn wangen. Van dankbaarheid, maar vooral van het onder de indruk zijn van een Levende God!
Een ander geluid
’s Avonds mocht ik daadwerkelijk dat andere geluid laten horen: Zijn ingrijpen in mijn leven, de veranderingen (hoogte- en dieptepunten), hoe Hij voor mensen kiest, hoe wij niet zonder Hem kunnen en hoe Hij alle eer verdient.
